Fenomenalni liderzy, tacy jak Jeff Bezos, Steve Jobs i Elon Musk, pojawiają się rzadko, nawet w gronie elitarnych przywódców. Robert Shaw oddaje ważną przysługę zarówno karierowiczom, jak i organizacjom, tworząc profil zalet i wad ich wszechogarniającego dążenia i odpowiadając na pytanie: Czy nieugięte dążenie do celu opłaca się jednostkom i firmom? W czymś, co mogłoby zastąpić długą, ale błyskotliwą mowę na rozpoczęcie studiów, Shaw twierdzi, że bez obsesyjnych liderów nie wydarzy się nic ważnego ani nie osiągnie się nic wielkiego. Ale dla większości ludzi i firm, podsumowuje, poświęcenie i ryzyko prawdopodobnie przewyższa korzyści.

Streszczenie oryginału tłumaczone algorytmicznie (przepraszamy za ewentualne błędy) jako materiał na nasze szkolenia z zarządzania.

Take-Aways

  • Niewielu ludzi osiąga światowej klasy sukces bez obsesyjnego zaangażowania w realizację jednego celu.
  • Chociaż obsesja jest potężną siłą sprawczą, staje się mieczem obosiecznym.
  • Zacięcie nie ma negatywnych skutków ubocznych, obsesja ma.
  • W firmie Amazon Jeff Bezos wymaga obsesji na punkcie obsługi klienta.
  • Obsesja Elona Muska na punkcie jakości produktów doprowadziła do historycznych osiągnięć.
  • Dążenie Travisa Kalanicka do zbudowania Ubera ilustruje zalety i wady obsesji.
  • Podobnie jak obsesja, pasja wiąże się z kosztami i korzyściami.
  • Najrozsądniej jest wykonywać przyjemną pracę, która nie przytłacza innych aspektów życia.

Podsumowanie

Niewielu ludzi osiąga światowy sukces bez obsesyjnego zaangażowania w jeden cel.
Jeff Bezos, Elon Musk i Travis Kalanick mają wspólną obsesję na punkcie jednego celu i zdolność do wzbudzania podobnego zaangażowania u innych. Osiągnięcia takie jak ich – i zmarłego Steve’a Jobsa – oznaczają akceptację intensywnego, prawie ciągłego stresu i mniej czasu dla rodziny i związków.

„Osoby, których umysł jest 'wypełniony jedną myślą, jedną koncepcją, jednym celem’, mają największe szanse na osiągnięcie czegoś niezwykłego”.
Praca z obsesjonistami oznacza akceptację ich kompromisów. Na przykład, perfekcjonizm Jobsa doprowadził do tego, że publicznie karcił pracowników. Bill Gates otwarcie rozważał pomysł odsunięcia od władzy współzałożyciela Microsoftu, Paula Allena, gdy wyniki Allena spadły z powodu jego walki z rakiem.Chociaż niektórzy twierdzą, że przywódca o stylu koleżeńskim osiąga więcej, ci, którzy blisko współpracują z liderami odnoszącymi wyjątkowe sukcesy, twierdzą, że niemożliwe do spełnienia wymagania, jakie stawiają sobie i innym, są kluczowe dla ich sukcesu.

Chociaż obsesja jest potężną siłą sprawczą, staje się jednak mieczem obosiecznym.
Obsesja prowadzi równie często do katastrofy indywidualnej lub organizacyjnej, jak i do stratosferycznego sukcesu. Jeżeli Państwa branża lub przedsięwzięcie nie wymaga nieustannego dążenia do przetrwania lub przerwania ciągłości działania zasiedziałych podmiotów, należy jej unikać.

„Dwie cechy, skupienie i siła napędowa, są niezbędne dla tych, którzy dążą do osiągnięcia czegoś niezwykłego”.
Na przykład, nikt nie kontroluje Elona Muska. Jego zaangażowanie i wizja inspirują świat, ale jego słowa i działania zagrażają jego firmom. Osiągnięcia takie jak Tesla i SpaceX nie zdarzają się bez maniakalnego zapału, ale nie każde przedsięwzięcie wymaga takiego poziomu obsesji.

Zacięcie nie ma negatywnych skutków ubocznych, obsesja ma.
Obsesja pomaga ludziom odnieść sukces. Ale sukces na skalę światową wymaga pojedynczej obsesji i gotowości do poświęcenia sukcesu w innych dziedzinach.

Niewiele osób jest w stanie skupić się na jednym celu, który jest podstawą obsesji. Kiedy Garrett Camp wymyślił narzędzia, które stoją za Uberem, zdał sobie sprawę, że aby zniszczyć potężną branżę taksówkarską, potrzebuje czegoś więcej niż inteligencji i chęci do ciężkiej pracy. Potrzebował mesjanistycznego popędu, który nie był częścią jego charakteru. Rozpoznając tę obsesję u Travisa Kalanicka, zatrudnił go na stanowisku dyrektora generalnego. Kreatywni, jak Camp, kierują się w stronę interesujących ich aspektów działalności. Obsesjonaci, jak Kalanick i Musk, zagłębiają się w każdy szczegół działalności.

„Nieustępliwy lider (…) potrzebuje równie nieustępliwej organizacji, aby stworzyć coś znaczącego”.
Wadą obsesyjnych liderów jest możliwość wypalenia się, ich prawdopodobne braki w etyce, niecierpliwość wobec pracowników i możliwość ich wykorzystywania, a także stopień, w jakim firmy zaczynają polegać na ich przerośniętej osobowości i wizji. Tylko ci, którzy mają odwagę osiągnąć swoje cele, powinni zaakceptować ryzyko katastrofalnej porażki. Akceptując to ryzyko, powinni zrobić wszystko, aby je kontrolować poprzez kontrolę i równowagę.

W firmie Amazon Jeff Bezos wymaga obsesji na punkcie obsługi klienta.
Kiedy Amazon był jeszcze początkującym sklepem internetowym z książkami, musiał stawić czoła Barnes & Noble, behemotowi wartemu 2,5 miliarda dolarów. Pomimo ofert, ultimatum i kontrataków ze strony giganta, Bezos nalegał, aby Amazon skupił się na swoich klientach, a nie na konkurencji. Od tego czasu akcje Amazon wzrosły ponad tysiąc razy; Barnes & Noble stracił 70% swojej wartości.

W przeciwieństwie do wielu firm, Amazon zaprasza klientów do niezadowolenia. Bezos uważa, że klienci zawsze będą chcieli więcej, a ich niezadowolenie daje darmowy wgląd w to, co Amazon powinien zrobić, aby ich zatrzymać. Tylko firmy zorientowane na klienta mogą pozostać na czele. Te, które koncentrują się na konkurencji, stale ją doganiają.

Z obsesją na punkcie klienta jako pierwszą zasadą, Amazon uruchomił potężne „koło zamachowe”. Amazon stara się oferować klientom niezrównany wybór i niskie ceny, co powoduje wzrost ruchu i sprzedaży, a to z kolei przyciąga kolejnych sprzedawców, którzy zobowiązują się do oferowania najniższych cen, co z kolei przynosi kolejnych klientów, i tak dalej. Amazon pracuje nad tym, aby przyspieszyć każdy element swojego cyklu.

„Maksymalizacja obsesji wymaga zrozumienia i docenienia tego, co ona oferuje, a jednocześnie rozpoznania, jak bardzo może się ona źle skończyć”.
Bezos stworzył kulturę, w której każdy problem lub możliwość zaczyna się z perspektywy klienta, nawet jeżeli prowadzi to do decyzji, które mogą zaszkodzić sprzedaży. Na przykład, gdy klienci wybierają książkę, którą wcześniej kupili w Amazonie, algorytm ostrzega ich, zanim kupią ją ponownie. Amazon wykorzystuje sztuczną inteligencję do przewidywania pragnień klientów. Gdy klient składa reklamację, Amazon dokładnie bada problem, aby odkryć i usunąć jego przyczynę.

Bezos stosuje tę samą obsesję na punkcie klientów w nowych firmach, między innymi w Amazon Web Services. Nieustanne wysiłki Bezosa, aby zdobyć klientów, nie zawsze się udają – na przykład telefon Fire Phone przyniósł straty w wysokości 170 milionów dolarów – ale Bezos przeznacza pieniądze na nowe urządzenia i projekty, wiedząc, że porażki są źródłem nauki. Jedno wielkie zwycięstwo – na przykład Echo – wynagradza wiele przedsięwzięć, które zakończyły się niepowodzeniem. Bezos uważa, że zaangażowanie w innowacje chroni przed samozadowoleniem.

Amazon otrzymuje złą prasę za swoje wymagania wobec pracowników i lekceważenie ich komfortu i bezpieczeństwa. Na przykład, ekstremalne temperatury w magazynach powodowały u pracowników udar cieplny, zanim Bezos ustąpił i zainstalował klimatyzację. Mimo tych niepowodzeń, jego obsesja uczyniła go prawdopodobnie największym liderem swojej epoki.

Obsesja Elona Muska na punkcie jakości produktów doprowadziła do historycznych osiągnięć.
Podobnie jak Steve Jobs, Musk koncentruje się na budowaniu doskonałych i pięknych produktów. W przeciwieństwie do większości prezesów, Musk zagłębia się w szczegóły projektowania produktów, poświęcając cztery piąte swojego czasu na pracę inżyniera projektanta. Musk znajduje swój cel w projektach, które jego zdaniem uratują ludzkość. Zyski i dochody stawia na drugim miejscu. Nie wydaje pieniędzy na przykład na reklamę, woli je przeznaczyć na ulepszenie produktu. Musk podkreśla, że on i jego projektanci kochają swoje produkty i, podobnie jak Bezos, szuka negatywnych opinii klientów i wyciąga z nich wnioski.

„Musk twierdzi, że biznes przypomina walkę, a liderzy muszą być na linii frontu ze swoimi żołnierzami, a nie siedzieć w biurze i mieć ograniczone pojęcie o budowanym i sprzedawanym produkcie”.
Musk uważa, że skala projektów i produktów, które tworzy, wymaga niemal całkowitego skupienia i zaangażowania. Pracuje codziennie do późnych godzin wieczornych i mówi, że śni o swoich produktach podczas snu. Niemal takiego samego poświęcenia wymaga od pracowników i zatrudnia tylko osoby o wyjątkowych umiejętnościach, twardym charakterze i gotowości do rezygnacji z równowagi między życiem zawodowym a prywatnym.

Musk przyznaje, że jest inny. Zdaje sobie sprawę, że 100-120-godzinne tygodnie pracy szkodzą jego związkom i zdrowiu psychicznemu. Steve Jobs mianował wysoce kompetentnego zastępcę w osobie Tima Cooka, aby zarządzał operacjami, dzięki czemu mógł skupić się na projektowaniu, ale Musk robi wszystko. Jego skupienie na doskonałości oślepia go na uczucia ludzi. Jego osobiste ataki na tych, którzy nie spełniają jego standardów, mogą przyczynić się do większej rotacji kadry kierowniczej w Tesli. Jego okazjonalne, wywołane stresem wybryki zaszkodziły wartości jego akcji i wywołały pytania o jego zdolność do przewodzenia. Jednak dążenie Muska do osiągnięcia sukcesu prawdopodobnie sprawi, że przejdzie on do historii obok takich osób jak Thomas Edison.

Dążenie Travisa Kalanicka do zbudowania Ubera ilustruje zalety i wady obsesji.
W obliczu presji i przeciwności, które skłoniłyby prawie każdego zdrowego człowieka do rezygnacji, Travis Kalanick wytrwał w swoim pierwszym start-upie, Red Swoosh. Po latach bólu i braku dochodów sprzedał ją, zarabiając 3 miliony dolarów. Swój nowy majątek zainwestował w alternatywę dla taksówek, Uber, stworzoną przez Garreta Campa. Pomimo elegancji oprogramowania Camp’a, które wykorzystywało smartfony i GPS do poprawy doświadczenia w zakresie korzystania z taksówek, Camp zdawał sobie sprawę, że ma niemożliwe do pokonania przeszkody w przerwaniu mafijnego przemysłu taksówkowego z jego politycznie zakorzenionym monopolem. Zdał sobie sprawę, że tylko maniakalnie wytrwały, obsesyjny lider może tego dokonać. Zatrudnił Kalanicka.

„Największą siłą Travisa jest to, że potrafi przebiec przez ścianę, aby osiągnąć swoje cele. Największą słabością Travisa jest to, że przejdzie przez ścianę, aby osiągnąć swoje cele.” (inwestor Mark Cuban)
Kalanick dostrzegł korzyści z rozwoju, jakie daje oferowanie taniej, niezawodnej usługi świadczonej przez niezależnych kierowców korzystających z własnych samochodów. Camp chciał mieć luksusowe samochody firmowe z pełnoetatowymi kierowcami. Kalanick skupił się na doświadczeniu klienta, aby zwykli ludzie przyłączyli się do walki ze związkami zawodowymi taksówkarzy i politykami. Skalował Ubera tak szybko, jak to było możliwe.

Kalanick nie miał nic przeciwko przekraczaniu granic etyki, a nawet prawa. Instalował oprogramowanie w aplikacjach dla kierowców, aby udaremnić działania władz lokalnych, ukrywał przypadki naruszenia danych osobowych milionów klientów i zatrudniał śledczych, aby znaleźć brudy na dziennikarzy, którzy pisali negatywne artykuły o Uberze. Pod rządami Kalanicka, Uber akceptował nielegalnie uzyskane tajemnice od konkurencji, testował samojezdne samochody na drogach publicznych bez zezwolenia i tworzył toksyczne miejsce pracy, w którym represjonowano kobiety. W przeciwieństwie do Bezosa, Kalanick zignorował znaczenie dobrego public relations.

Być może żaden inny lider nie potrafiłby tak szybko zbudować Ubera jako jednej z najbardziej wartościowych firm na świecie. Przeprosiny Kalanicka okazały się zbyt małe i zbyt późne. Zarząd Ubera odwołał go, dochodząc do wniosku, że jego bezceremonialne, pozbawione wartości, nastawione na wygraną za wszelką cenę podejście nie leży już w najlepszym interesie firmy.

Pasja, podobnie jak obsesja, wiąże się z kosztami i korzyściami.
Liderzy tacy jak Musk, Jobs i Bezos powiedzą Państwu, że należy znaleźć swoją pasję i podążać za nią. Korzyści są przekonujące. Kontrolowana obsesja – lub nawet miłość do wybranej pracy – pomaga osiągnąć sukces. Niektórzy odkrywają swoją pasję dopiero po zetknięciu się z różnymi zawodami i doświadczeniami. Większość ludzi jednak nigdy nie uświadamia sobie szczególnego powołania. Najlepszym powołaniem jest często wysiłek i wytrwałość w dążeniu do opanowania umiejętności, do której wykazują Państwo talent już we wczesnym okresie życia, nawet jeżeli nie od razu ją pokochają.

Jeff Bezos myślał, że zostanie fizykiem. Na Uniwersytecie Princeton odkrył, że wielu jego kolegów z klasy szybko pojmowało pojęcia naukowe, których zrozumienie zajmowało mu kilka dni. Zdając sobie sprawę, że nigdy nie zostanie najlepszym fizykiem, niezależnie od tego, jak ciężko by pracował, zdecydował się na inżynierię. Znalezienie pracy życiowej zwykle wiąże się z nieliniowym procesem, w którym wszystko się zmienia. Proszę zastanowić się, co Pan robi, co wprawia Pana w stan flow – w którym traci Pan poczucie czasu – lub co sprawi, że pod koniec życia będzie Pan czuł się dumny.

„Ludzie różnią się pod względem zdolności do głębokiej troski o swoją pracę – nawet wtedy, gdy tego chcą”.
Proszę wziąć pod uwagę, że prawdopodobnie nigdy nie słyszeli Państwo o żadnym światowej klasy tenisiście – poza pierwszą dziesiątką – mimo, że dąży on do swoich celów z takim samym uporem jak Bezos. Większość ludzi pragnie zdrowego, zrównoważonego życia, wykonując zawód, który sprawia im przyjemność, nawet jeżeli brakuje im chęci do obsesyjnego skupienia się na jednym celu, nie mają pasji lub nie chcą płacić ceny za ekstremalne godziny pracy.

Najrozsądniejszym rozwiązaniem jest wykonywanie przyjemnej pracy, która nie przytłacza innych aspektów życia.
Proszę zadać sobie pytania, aby określić swoją drogę. Jeżeli na przykład ważne są dla Pana związki, rodzina i równowaga, proszę nie dołączać do zespołu inżynierów w Tesli, a tym bardziej nie wyruszać na kolonizację Marsa. Proszę poszukać zawodu i organizacji, które odpowiadają Pana usposobieniu, i zdać sobie sprawę, że ta decyzja może się zmieniać w ciągu życia w zależności od okoliczności.

Organizacje powinny również zadać sobie pytanie, jak mogą znaleźć, zarządzać i wspierać obsesyjnych pracowników. Większość właścicieli firm przyznaje, że chce zaangażowanych pracowników, którzy nie wracają do domu o piątej. Być może spodoba im się znalezienie obsesyjnego lidera, który poprowadzi program, akceptując jednocześnie fakt, że życie z jego osobowością może być wyzwaniem.

„Sztuka polega na tym, aby stworzyć takie mechanizmy kontroli organizacyjnej, które zapobiegają nieprawidłowościom, ale nie podważają tego, co mogą zapewnić obsesjonaci”.
Światowej klasy sukces, czy to w biznesie, sporcie czy innych dziedzinach wymaga obsesji, ale doświadczenia Ubera z Kalanickiem sygnalizują potrzebę zarządzania. Firmy powinny ustanowić kontrolę na tyle szeroką, aby nie zdusić obsesji, ale na tyle wąską, aby uniknąć negatywnych konsekwencji ich zapędów – to trudna równowaga.

O autorze

Firma doradcza Roberta Bruce’a Shawa, PMCG, pomaga zespołom i firmom w poprawieniu ich wyników. Jest również autorem książki „Extreme Teams” i „Leadership Blindspots”.

Rate this post