Jakimi metodami można w lesie lub na plaży inspirować kreatywność i innowacyjność załogi? Oto nasza najnowsza gra szkoleniowa.
Dzisiaj na naszym fundacyjnym blogu prezentujemy naszą autorską grę, która niejednokrotnie uatrakcyjnia prowadzone przez nas wyjazdy integracyjne, warsztaty team building, albo szkolenia HR. Jest to symulacja typowo fabularna, o niebiznesowej charakterystyce – adresowana wyłącznie dla grup, które lubią takie aktywne formy. Podczas jej prowadzenia musimy zagwarantować profesjonalny poziom bezpieczeństwa: oprzyrządowanie, stosowny instruktaż BHP, odpowiednia obsługa instruktorska. Publikujemy tu całościowy regulamin symulacji – do zastosowań niekomercyjnych, jedynie dla szkoleniowców non profit lub wewnętrznych.
Nazwa gry
| Poszukiwanie skarbu |
Cele gry
| Integracja zespołu, organizacja pracy w zespole, komunikacja, zarządzanie zespołem i projektem |
Wymagany sprzęt i teren
| Teren dowolny (las, park, okolice hotelu itp.), zapewniający różnego rodzaju kryjówki. Najlepiej, aby teren był oddzielony od osób postronnych. Wymagany sprzęt: fragmenty informacji na kartkach (informacje te po połączeniu ich dają wiedzę o tym, gdzie ukryta jest nagroda) lub inne przedmioty do ukrycia, krótkofalówki. |
Czas trwania gry
| Samo wyjaśnienie zasad gry i procedur bezpieczeństwa trwa zwykle ok. 15 minut. Całe ćwiczenie trwa ok. 30 – 60 minut (w wersji najprostszej), lub nawet do 2 godzin (przy wersji bardziej skomplikowanej). |
Wielkość grupy uczestników gry
| Ćwiczenie można realizować w wielu równolegle pracujących podgrupach, współpracujących ze sobą i komunikujących się krótkofalówkami. Wszystko zależy od wielkości miejsca, na którym gra się odbywa. Liczba osób w pojedynczym zespole poszukiwaczy to najczęściej 3 do 5 osób. Im więcej zespołów uczestniczy jednocześnie w grze, tym więcej należy przygotować miejsc, gdzie ukryte będą informacje/przedmioty. |
Sposób przygotowania gry
| Podstawowym elementem przygotowań jest znalezienie odpowiedniego terenu, bezpiecznego i stosownej wielkości, najlepiej takiego, gdzie nie ma osób postronnych. Teren trzeba dokładnie sprawdzić (przewidzieć zagrożenia, które mogą się pojawić) a następnie schować tam informacje/ przedmioty. Należy schować nagrodę finałową – w miejscu, do którego prowadzą fragmenty wiadomości. Wiadomości mogą być ułożone liniowo – jedna prowadzi do następnej a ostatnia do nagrody. To sprawdza się w mniejszych grupach – do 15 osób. Mogą też być „kawałkami mapy”. Grupa może je wtedy odnajdywać w dowolnej kolejności i dopiero złożenie ich w jedną całość daje informacje o miejscu ukrycia nagrody. Jeśli teren jest miejscem uczęszczanym przez inne osoby, informacje należy zostawić w ostatniej chwili, tak, aby osoby postronne ich nie pozabierały. Należy także przygotować krótkofalówki (załadować baterie, zablokować na określonej częstotliwości). Na każdą podgrupę powinna przypadać jedna krótkofalówka. |
Sposób tłumaczenia i przedstawiania gry uczestnikom
| Wyjaśnienie gry uczestnikom składa się z czterech punktów:
|
Zadania trenera podczas prowadzenia gry
| Trener porusza się on w terenie, krążąc pomiędzy grupami poszukiwaczy. Jednocześnie też kontroluje przebieg zadania słuchając komunikacji pomiędzy poszczególnymi grupami poszukiwaczy (ma krótkofalówkę). Trener włącza się do akcji gdy:
|
Obszary możliwych podsumowań gry
| Gra może być podsumowana w zakresie:
|
Ryzyka i zagrożenia
| Gra jest obarczona niskim do umiarkowanego stopniem ryzyka – zależne jest to przede wszystkim od terenu, na którym toczy się ćwiczenie (wyższe ryzyko, jeśli teren jest skalisty, rozległy, mocno zalesiony) oraz warunków pogodowych (warunki pogodowe mało sprzyjające to np. mżawka, zapadający zmrok). Jeśli teren jest miejscem uczęszczanym przez inne osoby, informacje należy zostawić w ostatniej chwili, tak, aby osoby postronne ich nie pozabierały. |